محقق و پژوهشگر حوزه قفقاز گفت: امروز رسالت ملی و دینی ما آن است که وقایع تاریخ قفقاز بدون تحریف و گریم، بازخوانی و بازشناسی و به جامعه فرهنگی، هنری و رسانه‌ای، تبیین کنیم که در این عرصه وظیفه سازمان‌ها و دستگاه‌های فرهنگی، علمی و هنری نیز بسیار سنگین است.
به گزارش نای قلم، مصطفی قلی‌زاده علیار شامگاه پنجشنبه در مراسم گرامیداشت "روز جهانی آذری‌های مسلمان" که در مسجد سردار ارومیه برگزار شد، اظهار کرد: از ۱۹۷۰ به بعد در شوروی نام اصیل و تاریخی آذربایجان را که در ایران بود "آذربایجان جنوبی" نهادند و آن سوی ارس را که آران بود "آذربایجان شمالی" نامیدند با این ایده که در آینده ذهن ها را برای تصرف خاک ایران آماده کنند.
وی افزود: دانشمند بزرگ علامه "میرجلال‌الدین محدث اُرموی" از نوابغ معاصر بود و مورد تحسین رهبر انقلاب قرار گرفته است، در واقع رهبر انقلاب با نقل خاطرات خود از این عالم صاحب نظر و ادیب، مقام شامخ علمی این چهره نورانی را به مردم معرفی کردند.
این فعال رسانه‌ای افزود: ما از تاریخ غافل هستیم و جنگ چالدران یک حماسه بود و حماسه‌اش این بود که صفویه با دستان خالی از ایران دفاع کرد؛ اما جریان صهیونیستی حاکم بر ترکیه اجازه نمی‌دهد شکست عثمانی از شاه عباس صفوی در ارومیه با ۱۰۰ هزار لشکر، برای مردم تبیین شود و این افتخار ایران بود و باید روی آن قلم‌زنی‌ها و کارهای علمی و هنری و مستندسازی شود.
محقق حوزه قفقاز تاکید کرد: سرزمین قفقاز جنوبی و ممالک فعلی در آن، زمانی بخشی از ایران بزرگ بود و در حوزه فرهنگ و تمدن ایرانی اسلامی قرار داشت و البته هنوز هم قلب مردم این خطه با ایران و اسلام است.
وی گفت: در طول تاریخ واژه "آذربایجان" به این سوی ارس اطلاق شده است و آن سوی ارس را "آران" می‌نامیدند و عده‌ای تجزیه‌طلب با پشتیبانی امپراطوری عثمانی در سال ۱۹۱۸ آران را از ایران جدا کردند نامش آذربایجان گذاشتند با هدف اینکه آذربایجان را در آینده از ایران جدا کنند، که شیخ محمد خیابانی در همان زمان در تبریز به این مسئله اعتراض کرد.
وی گفت: در زمان رضا شاه ۱۵ کیلومتر را به ترکیه دادند که این اقدام ضدایرانی، بر اساس تحلیل تاریخ و آینده نگری ترک‌ها انجام گرفت و چون ارکان حکومت پهلوی دارای شعور و تحلیل سیاسی نبود این خطه را داد دست ترکیه، که امروز به یک بحران تبدیل شده است! و متاسفانه جامعه نخبگانی و رسانه ای و دانشگاهی و حوزوی ما روی این مسائل به پژوهش و تحلیل و تبیین نمی‌پردازند.
قلی زاده علیار گفت: از ۱۹۷۰ به بعد در شوروی نام اصیل و تاریخی آذربایجان را که در ایران بود "آذربایجان جنوبی" نهادند و آن سوی ارس را که آران بود "آذربایجان شمالی" نامیدند با این ایده که در آینده ذهن ها را برای تصرف خاک ایران آماده کنند.
وی عنوان کرد: تا قرن هشتم هجری اثر و کتاب و کتیبه ای به نام مردم و نژاد و زبان ترک در ایران نداشتیم و آذری بودند سند این ادعا کتاب "سفینه تبریز" است که در سال ۷۲۱ در تبریز تالیف شده است.
محقق حوزه قفقاز عنوان کرد: بعد از فروپاشی شوروی که حضور ایران در جمهوری آذربایجان قوی و برادرانه بود حتی در جنگ اول قره باغ نیروهای ایران در مقابل اشغالگری ارمنستان، از خاک آذربایجان دفاع می‌کردند، نقشه ترکیه و رژیم صهیونیستی این بود که حضور ایران را در باکو و نخجوان کاهش دهند و از جمهوری آذربایجان خارج کنند، در ایران هم عده‌ای به دلیل عدم تحلیل درست، آذربایجان مسلمان و همسایه هم‌کیش و هم‌زبانمان را دو دستی تقدیم یهود و عثمانی‌ها کردند و امروز باید با صدای بلند فریاد بزنیم که همه قفقاز و حتی تا دیاربکر ترکیه به لحاظ تاریخی مال ایران است و مردم این مناطق دل در گرو اسلام و ایران دارند و این حقایق و وقایع هنوز هم در کتیبه‌ها، هنرهای دستی، ادبیات، موسیقی و آداب و رسم مردمی این سرزمین ایرانی کهن به وضوح مشاهده می‌شود.
وی تاکید کرد: در ۱۹ ژانویه ۱۳۶۸ مردم آذربایجان با در دست داشتن عکس امام و با صدای الله اکبر خود را به ارس زده و به ایران پناه می‌آورند و ما باید آن روز را در همان زمان به نماد تبدیل می‌کردیم که متاسفانه غافل بودیم و نکردیم. اما در ۳۱ دسامبر سال ۲۰۰۰ در باکو مراسمی تحت عنوان "کنگره آذربایجانی‌های جهان" با طراحی صهیونیستها برپا کردند و هر چه آدم مسئله دار و ضد ایران و آذری فراری از ایران بودند به آن کنگره دعوت کردند و هدف آن جلسه ایجاد تفرقه بین ملت ایران و آذربایجان بود.