کانون هفتگی شعر و ادب حوزه هنری آذربایجان غربی، نشست نوبتی خود را به مناسبت ۴۲ مین سالگرد وفات مفسر قرآن و فیلسوف و عارف بزرگ معاصر آیت الله علامه سید محمدحسین طباطبایی تبریزی (۱۲۸۰ - ۱۳۶۰.ش) اختصاص داد. 

به گزارش نای قلم، در این جلسه ادبی مصطفی قلیزاده علیار و دکتر سعید سلیمانپور به بررسی اشعار این عالم و دانشمند ادیب پرداختند.

قلیزاده علیار با بررسی کتاب اشعار علامه ("مهر خوبان"، اصغر ارادتی، حوزه هنری تهران، 1377) گفت: از علامه طباطبایی اشعار بسیار اندکی به جا مانده و منتشر شده است اما آنچه در دست داریم، هم به لحاظ ظاهر ادبی و هم به لحاظ باطن معرفتی و محتوایی بسیار عالی و نمونه شعر عرفانی – اجتماعی است که به زبان سَره و خالص فارسی سروده و این نشانگر تسلط این فیلسوف و فقیه دینی بر زبان و ادبیات فارسی است.

وی افزود: اشعار مانده از علامه طباطبایی شامل تعداد اندکی قصیده، غزل، قطعه، مثنوی و یک ترکیب بند است، اما تک تک هر ابیات هر کدام از این اشعار، بیت الغزل معرفت است و عوالم عرفانی و کشف و شهود و مکاشفات شاعر عارف و حکیم را باز می نمایاند.

دکتر سعید سلیمانپور، ادیب، شاعر و استاد دانشگاه هم در این جلسه، گفت: بسیاری از عالمان بزرگ دینی شاعر و بعضی نیز صاحب دیوان شعر بوده اند، در این میان اشعار علامه طباطبایی به لحاظ بدیعی، فنون ادبی، خلاقیت هنری و ذوق لطیف شاعرانه در سطح بسیار عالی و تاثیرگذار قرار دارد.

این مدرس ادبیات ضمن اشاره به تاثیر دیدگاه و جهان بینی شاعر در خلق آثارش، خاطرنشان ساخت: اشعار قوی و استادانه علامه طباطبایی نشان می دهد که او شعر را تنفنی نمی سروده، بلکه یک ادیب شاعر بوده که ادبیات را خوب و گسترده، عمیقاً مطالعه کرده، به عناصر شعری و ادبی توجه کامل داشته است.

وی با اشاره داشتن‌ زبان نو یا کهنه در شعر شاعران معاصر، گفت: عنصر مهم در خلاقیت شاعر و یا نو و کهنه بودن شعر، تازه یا کهنه بودن زبان شعری نیست، بلکه پرداختن به مفاهیم جدید و کشف آفاق اقالیم معنا و داشتن روح تاثیرگذار شاعرانه در شعر است که شاعر در شعرش به آن دست می یابد، بر این اساس بسیاری از شاعران مشهور معاصر، علیرغم داشتن زبان کهنه، شعرشان همواره خوانده می‌شود نمونه اش اشعار استاد شهریار و هوشنگ ابتهاج سایه است.

سلیمانپور به نقل از مقام معظم، خاطره دیدار سه فیلسوف و فقیه شاعر معاصر، علامه سمنانی، امام خمینی و علامه طباطبایی، گفت: آزادی عارفانه و تواضع مومنانه علامه طباطبایی نسبت به ساحت امام خمینی در آن دیدار تاریخی، درسی برای همه اهل ایمان و علم و ادب و عرفان است.

در این جلسه که با مجری گری شاعر جوان محمدرضا قربانی اداره می‌شد، شاعران حاضر به قرائت اشعار خود در موضوعات مختلف اجتماعی، عاطفی، مقاومت، عزه و ... پرداختند و برخی اشعار توسط سعید سلیمانپور مورد نقد قرار گفت.

گفتنی است کتاب مجموعه اشعار علامه طباطبایی‌ (مهر خوبان) به اهتمام حجت الاسلام اصغر ارادتی و با مقدمه مصطفی قلیزاده علیار در سال ۱۳۷۷ از سوی حوزه هنری تهران در ۱۴۲ ص قطع رقعی، منتشر شده است.

*غزلی از علامه طباطبایی

مهرخوبان دل و دین از همه بی پَروا برد

رُخ شَطرنج نبُرد آنچه رخ زیبا برد

 تو مپندار که مجنون سر خود مجنون گشت

از سَمَک تا به سُهایش کشش لیلا برد

من به سرچشمه خورشید نه خود بردم راه

ذرٌه یی بودم و مِهر تو مرا بالا برد

من خَسی بی سر و پایم که به سیل افتادم

او که می رفت مرا هم به دل دریا برد

جام صَهبا ز کجا بود مگر دست که بود

که درین بزم بگردید و دل شیدا برد؟

خَمِ ابروی تو بود و کف مینوی تو بود

که به یک جلوه زمن نام و نشان یکجا برد

خودت آموختِیَم مِهر و خودتِ سوختِیَم

با برافروخته رویی که قرار از ما برد

همه یاران به سر راه تو بودیم ولی

خم ابروت مرا دید و زمن یغمـا برد

همه دل باخته بودیم وهراسان که غمت

همه را پشت سر انداخت مرا تنها برد

انتهای پیام/