محمدعلی خالق نژاد / تیر، ماه اشک و زخم است؛ اشکی که در سوگ هفتاد و دو تن از یاران امام خمینی رحمه الله علیه، همواره بر گونه‌هایمان جاری است و زخمی که هرگز التیام پذیر نیست. تیر، ماه اندوه است؛ اندوه در فراق مرزبانان حماسه و ایثار، مردانی که ستایش عصرها و نسل ها را برانگیختند. در هفتم تیر سال 1360، ما زخم خوردیم و داغ دیدیم، فریاد زدیم و سرخ گریستیم و از آن روز، بر مدار اشک و آه چرخیدیم. در چنین روزی، دیوصفتان و دوزخی دلان بدکُنش، بهشتی و هفتاد ودویار باوفا و بهشتی سیرت آن مرد تنهای صحنه های آتش و خون را به خون غرقه کردند؛ مردی که سیره اش چون آبشاری پرشکوه و هیجان بخش، از لطافت های انسانی، سرشار و سِرِشتَش به گلبرگ های رنگارنگ بخشش و گذشت، آراسته بود؛ مظلومی که اندیشه ژَرف نِگرَش، به سان رودی پاک و زلال، از چشمه ی جوشان امامت لبریز بود.

*مقدمه‌ای که فرجامش انفجار بود

«ملتی که برای اقامه عدل اسلامی و اجرای احکام قرآن مجید و کوتاه کردن دست جنایت کاران ابرقدرت و زیستن با استقلال و آزادی قیام نموده است، خود را برای شهادت و شهید دادن آماده نموده است. ملت ما برای همه چیز ایستاده است».(فرازی از سخنان شهید مظلوم درلحظات آغازین جلسه هفتم تیر سال ۶۰ حزب جمهوری اسلامی)

چهل و دو سال پیش در چنین روزی، هفتم تیرسال ۱۳۶۰ فقیهی بابصیرت و انقلابیِ روشن ضمیر،عالمی وارسته و مُتَّقی و مبارزی خستگی ناپذیر، سیدالشهدای انقلاب اسلامی، معمار دستگاه قضایی کشور و یارویاور صدیق حضرت امام خمینی (ره) آیت الله شهید مظلوم دکتر "سید محمد حسینی بهشتی" و ۷۲ تن از برجستگان و نیروهای شایسته و کارآمد و بهترین کارگزاران نظام اسلامی با توطئه منافقینِ کوردل و هماهنگی استکبار جهانی به قصد ضربه زدن و خشکاندن نهال نوپای انقلاب اسلامی ایران با اقدامی تروریستی در حادثه انفجار مهیب دفتر مرکزی حزب جمهوری اسلامی در سرچشمه تهران به فیض عظمای شهادت نایل آمدند، اما این اقدام کوردلانه درمقابل رهبری داهیانه و خردمندانه بنیان گذار کبیر انقلاب اسلامی ایران حضرت روح الله و هوشمندی و حضور گسترده مردم نه تنها نتوانست اهداف این جنایت را تامین کند بلکه درنهایت موجب شکست و رسوایی دشمنان قسم خورده انقلاب اسلامی شد.

هفتم تیر حادثه ای فراموش نشدنی و نیز نقطه عطفی در تاریخ انقلاب اسلامی ایران محسوب می شود چراکه پس از وقوع این حادثه هولناک مردم بیشتر به ماهیَّتِ دشمنان نظام و انقلاب پی بردند و چهره کریه وخوی غیرانسانی و دَدمنشانه شان را شناختند .

در آن شب، یک بار دیگر دَدمنشان جهان خوار، از پشت بر قامت استوار مردان خدا خنجر کوفتند و به گمان خود کوشیدند که میدان رااز یاران امام و انقلاب تهی کرده و قامت استوار ملّتی را که چنین مُقتَدِرانه به پاخاسته بود، درهم شکنند، امّا غافل از آنکه هر قطره خونی که بر زمین  چکید، گواه پایدار جنایت جهان خواران شد و هر مردی که در خون غلطید، هزاران مرد وزن ایران اسلامی را، استوارتر و مُصَمَّم تر راهی میدان کرد؛ میدانی که نیروی اهریمنی باطل در برابر حق جز شکست ره به جایی نخواهد جست.

یاد شهیدان هفتم تیر "راست قامتان جاودانه تاریخ" و در راس آنها سیّد الشُّهدای انقلاب شهید مظلوم دکتر بهشتی بس مُعَطَّر و روح بخش است. هفتاد و دو شهید خونین، هفتاد و دو ستاره خونین، هفتاد و دو نمونه واسوه «بودن»، هفتاد و دو مهاجر عاشق الی الله، جمعی بودند و شمعی داشتند. شمع این جمع، «بهشتی» مظلوم بود که به فرموده امام بزرگوارمان: "بهشتی یک ملت  بود برای ملت ما". کاروانی بودند و مقصدی داشتند و آن، «لقاءاللّه» بود. اگرچه قامت هایشان در زیر آوار انفجار دفتر حزب جمهوری اسلامی درهم شکست، این قامت های فرو شکسته، قیامتی از قامت های یک اُمَّتِ قائِم پدید آورد. آن پیکرهای پاک قطعه قطعه شده، سفره سبز طراوت این نهضت را در تمام خانه ها و کوچه ها و گذرها گستراند.

آیت الله شهید مظلوم دکتر بهشتی شهیدی از تبار ابوذر وعمّار که همواره مظلوم بود و بر همین اساس هم امام خمینی (ره) در سوگ یار دیرین خود فرمود :"دشمنان، با شهید بهشتی که مظلوم زیست ومظلوم مردو خار چشم دشمنان اسلام بوددشمنی سرسخت داشتند."

هفتم تیر سالگرد شهادت دکتر بهشتی و هفتاد و دو یار باوفایش، شهید راست قامت و جاودانه تاریخ  ملت و درخت تناور انقلاب اسلامی است که به اعتراف مخالفانش سیاستمداری بود که در صد سال اخیر نظیرش به اندازه انگشتان یک دست هم نمی رسد. شهید بهشتی کانون مقاومت بود و در برابر نیروهای داخلیِ سرمایه داری برای تهی کردن انقلاب اسلامی ایستادگی کرد.

این شهید شاهدِ همیشه جاوید درسنگر روشنگری چهره ازنقاب لیبرالیسم مارکسیسم بر داشت و مخالفانش وقتی که دریافتند در مقابل منطق و استدلالش درمانده اند و ترور تمام عیار شخصیّتی اش هم دیگر جواب نمیدهد گزینه ترور فیزیکی را با سَبُعیَّتِ تمام در دستور کار قرار دادند. آیت الله شهید مظلوم دکتر بهشتی را باید از چاره اندیشان انقلاب خونبار اسلامی و حَلّالِ مشکلات روزمَرّه دانست.

شهید بهشتی که مدیری مُدَبِّر و شخصیّتی بی نظیر و منحصربفرد بود به نسل های آینده بعد از خود آموخت هرگاه سر تسلیم  فرود نیاورند،"راست قامت جاودانه تاریخ خواهند ماند."

با شهادت این یاران والامقام انقلاب، سِیر انقلاب اسلامی بر مبنای اسلام و ولایت و فقاهت، قوت و بالندگی یافت و توطئه های منافقان و نقشه های التقاطی و انحرافی آنان را رسوا ساخت. اگر حیات و شهادت فرزانگانی چون شهید مظلوم دکتر بهشتی و هفتاد و تن یاران باوفایش نبود شاید سرنوشت انقلاب به گونه ای دیگر رقم می خورد .

حضرت امام خمینی (ره) پس از حادثه هفتم تیر باشهامت و شجاعت مثال زدنی خویش فرمودند: "گرفتن این شهیدان از ملّت، ملّت را عقب نمی نشاند، صف ها فشرده تر می شود، مشت ها گره اش محکمتر می شود. شما نمی توانی با ترور بعضی شخصیت ها، با بمب گذاشتن در بعضی جاها، هر جا که باشید، نمی توانید این ملت را از صحنه خارج کنید. این ملّت در سرتاسر کشور الان در صحنه است."

پس می بینیم امام بزرگوار اُمَّت با این سخنان حماسی برآمده ازدل دریایی خود روحیه دیگری به ملت بخشید و با یاری خدا و سرانگشت تدبیر اجازه نداد کشور حتی یک روز دچار بحران شود و مکر مکّاران و کِیدِ منافقین جنایتکار وابسته به استکبار جهانی را به خودشان برگرداند و آن شد که همگان شاهد فرو افتادن تشتت رسوایی این جماعت تبهکار شدیم.

خون بهشتی و هفتاد و کبوتر خونین بال در انفجار هفتم تیر سرچشمه تهران پیکره انقلاب اسلامی را از زنگارهای به جا مانده از فرهنگِ مُنحَطِّ غربی، شرقی شست وشو داد. همانگونه که امام فرموده بود "سیل خروشان خلق و امواج شکننده ملّت را به راه انداخت" و به اسلام و نظام نوپای اسلامی جان و نیرویی تازه بخشید و در یک کلام می توان گفت که شهادت شهدای هفتم تیر و در راس آنها آیت الله شهید دکتر بهشتی ملّت را زنده کرد و سخن امام راحل که فرمودند "بهشتی یک ملّت بودبرای ملّت ما" را معنا بخشید.

روح شهید مظلوم دکتر بهشتی و تمامی شهدای راست قامت هفتم تیر ۶۰ شاد و جایگاهشان فردوس برین باد.

فعال رسانه ای، فرهنگی و اجتماعی