شهراد شاهرخی/ اگر بخواهیم ریشه یابی کنیم در خواهیم یافت که جامعه نیازمند نیروی حیات است تا بتواند مسیر تکامل و پیشرفت را طی کند و دستاورد‌های تازه‌ای را برای خود به وجود آورد، و این نیازمند انگیزه‌ای است که بایستی به افراد جامعه تزریق شود و این انگیزه و اشتیاق، «اقتصادی رو به رشد است که در جهت منافع مردم باشد»؛ اما متأسفانه ‌می‌بینیم که مغزهای اقتصادی از کار افتاده‌اند. بر این اساس آیا ‌می‌دانید چه بر سر اقشار فرو دست جامعه خواهد آمد؟ و چه آنارشی و به هم ریختگی‌ای در جامعه به وجود ‌می‌آید؟

اگر جلوی برخی ریخت و پاش‌ها و سودجویی‌ها گرفته نشود شرایط جامعه به سمتی پیش ‌می‌رود که ممکن است از کنترل خارج شود و دیگر نتوان این وضعیت را سامان بخشید.

وقتی نبض حیات اقتصادی ضعیف ‌می‌شود به مراتب زندگی مردم مخصوصا قشر متوسط و فرودست جامعه را هم تحت تأثیر قرار ‌می‌دهد و بنیان‌های اجتماع و خانواده را نشانه ‌می‌گیرد و این سبب افزایش آنارشی و نیز افزایش خشونت در خانواده و سپس در جامعه و گروه‌های اجتماعی خواهد شد.

در حقیقت بایستی ابتدا دست سودجویان را از چرخه اقتصادی قطع کرد و سپس به کمک جامعه‌شناسان آگاه و اقتصاددانان دلسوز به جراحی غده سرطانی که در عمق ریشه اقتصاد کشور است پرداخت و سپس از ورود رانت به چرخه اقتصاد جلوگیری به عمل آورد تا قیمت‌ها را بتوان کنترل کرد.

بدن اقتصاد بیمار و نابسامان را بایستی به دست پزشکان حاذق و با غیرت و وطن پرست سپرد تا این بدن رو به موت را از کما خارج کرده و دوباره احیا کنند.

تبعات بروز این بیماری در اقتصاد یک کشور، ارتقای نرخ تورم، افزایش قیمت مسکن به عنوان کالایی که قابل وارد شدن نیست، کاهش حجم فعالیت‌های تولیدی و به‌دنبال آن افزایش نرخ بیکاری است که تمامی آنها در کنار هم به تنزل نرخ رشد اقتصادی و تخریب زیرساخت‌های صنعتی اقتصاد ‌می‌انجامد. در واقع با توجه به پیشروی بیماری در اقتصاد، آینده‌ای روشن را پیش روی خود در مملکت نخواهیم دید و همچنان شاهد فقر و تنگدستی و زباله گردی و سرقت و تکدی‌گری و اعتیاد و نیز خشونت‌های کلامی و فیزیکی میان مردم در جامعه و کشور و بروز پیامدهای ناگوار خواهیم بود.

انتهای پیام/