لعیا نورانی زنوز/ طی روزهای اخیر خبرهای مسرت‌بخش و امیدوارکننده‌ای منتشر شده است، خبرهایی چون مشمول عفو قرار گرفتن افرادی مانند محسن برهانی حقوقدان منتقد، شروین حاجی‌پور هنرمند منتقد،‌ آزادی مجید توکلی و عبدالله مومنی زندانیان سیاسی، آزادی مشروط فائزه هاشمی فعال سیاسی، تبرئه شدن افسانه بایگان هنرمند منتقد، پذیرش ‎اعاده دادرسی یاشار سلطانی روزنامه‌نگار محبوس، به مرخصی آمدن صباآذرپیک روزنامه‌نگار زندانی و ...

بدون تردید این اقدامات نشان‌دهنده‌ی احترام حاکمیت به حقوق بشر و اصول دموکراتیک است. جامعه زمانی به نظام قضایی اعتماد می‌کند که ببیند عدالت به صورت منصفانه اجرا می‌شود و حقوق فردی و جمعی مردم حفظ می‌شود. این وضعیت می‌تواند موجب افزایش اعتماد عمومی به دستگاه قضایی و قانونی کشور و تقویت مشروعیت نظام سیاسی و اجتماعی شود.

بهبود تصویر دولت در افکار عمومی پیامد دیگری است که می‌توان به آن اشاره کرد، زمانی که افراد احساس کنند که صدایشان شنیده می‌شود و حقوقشان مورد احترام است، روحیه‌ی همبستگی و همکاری در جامعه تقویت می‌شود در چنین جامعه‌ای افراد تمایل بیشتری به همکاری با دولت خواهند داشت و این همکاری می‌تواند به اصلاحات و پیشرفت‌های اجتماعی و سیاسی منجر شود.

با تداوم چنین تصمیماتی فضا برای گفت‌وگوهای ملی نیز بازتر می‌شود، گفتگوهایی که از طریق آنها می‌توان به درک بهتر مسائل دست یافت و از تفرقه و دسته‌بندی‌های اجتماعی جلوگیری کرد.

آزادی زندانیان سیاسی تأثیرات قابل توجهی در تعاملات بین‌المللی نیز دارد به طوری که اعتبار و وجهه بین‌المللی کشور را افزایش می‌دهد و به عنوان کشوری با تعهد به حقوق بشر شناخته می‌شود و پاسخی است به فشارهای بین‌المللی که از سوی سازمان‌های حقوق بشری یا کشورهای دیگر وارد شده است.

بنابراین چنین اقداماتی نه تنها از نظر اخلاقی و حقوقی مهم است، بلکه می‌تواند به ترغیب وفاق ملی و همبستگی در جامعه کمک کند و به جامعه‌ای پویا و متحد منجر شود، جامعه‌ای که از طریق همبستگی و همکاری به سمت پیشرفت و توسعه حرکت می‌کند.

انتهای پیام/