سونیا بدیع/ مادر که خانه نیست هیچ چیز سر جایش نیست، وقتی رفته است، تصور می‌کنی، نه فقط دل تو را بلکه، همه چیز را با خودش برده است.

به گزارش نای قلم، با خانه‌ای روبه‌رو هستی که از سقف آن غم می‌چکد و در وجب به وجب آن تنهایی خودنمایی می‌کند، آشپزخانه‌ای را می‌بینی که همه چیز هست ولی انگار هیچ چیز نیست، گویا همه چیز را مادر با خودش برده است، تا نبودنش را بیشتر احساس کنی، نه قند را پیدا می‌کنی، نه چای را، اگر پیدا هم بکنی، تلخی آن با هیچ شیرینی رفع نمی‌شود.

حالا تصور کن مادر داری، اما در حصار زندان است، درد تو دوچندان می‌شود، چون در عین حال که هست ولی نمی‌توانی او را داشته باشی!

ولی شکر ایزد منان را که به واسطه وجود انسان‌هایی نیک‌وکار و عاقبت‌اندیش، مادر به خانه برمی‌گردد.

مادر با آمدنش برکت را با خودش می‌آورد، آشپزخانه‌ای که تا چند لحظه پیش خالی بود، با آمدنش پر می‌شود. کافی است مادر قدم در خانه بگذارد تا عطر وجودش به عرش برسد.

*آسیب‌های عاطفی در کمین فرزندانی با مادر زندانی قرار دارد

ملیکا رستمی، کارشناس علوم تربیتی در گفت‌وگو با نای قلم، گفت: محيط خانواده بدون‌تردید يكی از حساس‌ترين و مهمترين كانون‌ها برای هويت يابی محسوب مي‌شود، که در این زمینه مادر بیش از پدر اثرگذاری دارد، چرا که خمير مايه اصلي شخصيت متعادل يا متزلزل و آسيب پذير فرزندان در كانون خانواده به ویژه کنار مادر شکل می‌گیرد.

وی با بیان اینکه، زندانی شدن والدین به ویژه مادران به دلایل مختلف از جمله جرائم غیرعمد و مالی موضوعی‌ منحصر به ایران نیست، گفت: امروزه در سطح جهان، والدين ميليون‌ها كودك، در زندان به سر مي‌برند و هزاران نفر از آنها به انواع آسيب‌های عاطفی، اقتصادی و آموزشی ناشي از عدم حضور والدين خود مبتلا مي‌شوند.

وی ضمن ابراز تاسف از اینکه، زنداني شدن مادر به هر دلیلی که باشد اعم از مالی و غیرمالی، عمدی و غیرعمدی زمینه را برای بروز آسيب‌هاي اجتماعي فراوان مهیا می‌کند.

وی با بیان اینکه فرزندان مادران زندانی بدون‌تردید، آسیب‌پذير‌ترين قشر در جامعه هستند، چون هيچ تكيه‌گاه و متولي ندارند، که بدون چشم‌داشت مسئولیت آنها را عهده‌دار شود، اضافه کرد: وقتی مادر زندانی می‌شود، فرزند او نیز پابه‌‌ پای او مجازات می‌شود، در حالي كه تقصيري‌ در اتفاقي كه افتاده ندارند، پس شانه به شانه مادر خود رنج می‌کشند.

رستمی یکی از اتفاقات فرخنده‌‌ای که در چند سال اخیر رخ داده است، را برگزاری جشن‌های گلریزان برای آزادسازی زندانیان جرایم غیرعمد مالی عنوان کرد و گفت: این رویداد ضمن اینکه باعث رهایی زندانیان می‌شود، بلکه از اثر تربیتی ارزشمندی نیز برخوردار است، به‌طوری که حلاوت این رویداد نه روزها، نه ماه‌ها بلکه سالیان سال در وجود کودکان باقی می‌ماند، چه‌بسا آسیب‌های روحی که در زمان فقدان مادر خود چشیده‌اند، یک باره التیام یابد و خودشان به یک فرد خیرخواه تبدیل شوند.

*اجرای پویش «مادرم به خانه برمی‌گردد» در آذربایجان غربی

رقیه موسویان مسئول بسیج جامعه زنان سپاه شهدای آذربایجان غربی از اجرای پویش «مادرم به خانه برمی‌گردد» برای آزادسازی زندانیان زن در طول سال گذشته خبر داد و گفت: این پویش منشاء خیر و برکات زیادی در استان شد، به‌طوری که اکنون نیز خیل عظیمی از بانوان برای مشارکت در آن در صورتی که دوباره برگزار شود، ابراز علاقه می‌کنند.

وی با بیان اینکه، مادران بدون تردید ستون یک خانواده حتی تکیه‌گاهی مطمئن برای همسر خود نیز هستند، اضافه کرد: بنابراین غیبت‌ آنها و زندانی شدن‌شان آسیب‌های جبران‌ناپذیری را به تک تک اعضای خانواده وارد می‌کند.

رقیه موسویان خاطرنشان کرد: حساسیت نسبت به بانوان زندانی همچنان باید در جامعه وجود داشته باشد، تا اراده‌ای پولادین برای رهایی آنها از بند شکل بگیرد، چراکه رهایی آنها در واقع نجات خانواده‌‌شان را به دنبال دارد.

*ضرورت نهادینه کردن فرهنگ کمک برای آزادی زندانیان جرائم غیر عمد

رییس کل دادگستری آذربایجان غربی کمک برای جلب رضایت در ۵۴ پرونده قتل را از دیگر دستاوردهای دستگاه قضایی این استان در سال گذشته عنوان کرد.

وی با تاکید بر ضرورت نهادینه کردن فرهنگ کمک برای آزادی زندانیان جرائم غیرعمد، یادآور شد: مردم استان در کمک‌های مردمی رتبه دوم کشوری را به خود اختصاص دادند که نشانگر نگاه دلسوزانه و مسوولیت پذیری آنان در کمک برای حل مشکلات جامعه است.

عتباتی ادامه داد: امروز شاهد آن هستیم که مردم آذربایجان‌غربی هزینه‌های برگزاری مراسم ازدواج، تولد و احسان فوت شدگان خود را برای آزادی زندانیان جرایم مالی غیرعمد هزینه می‌کنند که سنتی بسیار نیکو است.

وی افزود: در حال حاضر ۵۰۰زندانی جرایم غیر عمد با مبلغ ۶۰۰میلیارد تومان چشم انتظار کمک های خیرین هستند، که از این تعداد زندانی جرایم غیرعمد، متاسفانه تعداد ۵۰نفر زن هستند.

در جشن گلریزانی که امسال در ارومیه برگزار شد، بانوی 77 ساله‌ای درحالی که بیمار بود، کل موجودی کارت پس انداز بانکی خود را به مبلغ ۱۷۰ میلیون ریال به حساب ستاد دیه استان آذربایجان غربی واریز کرد، یا  خانم‌هایی هم بودند که تنها النگوی خود را و یا بانوی قالی بافی که دسترنج ۲ ماه تابلوی فرش نفیس خود را برای آزادی زندانیان جرایم غیر عمد هدیه کرد.

اینجاست که باید تکرار کنیم، «با کریمان، کارها دشوار نیست.»

انتهای پیام/