به منظور غنی‌سازی اطلاعات تاریخی و آشنایی با سنت‌ها و فرهنگ بومی، نشست ادبی « آشنایی با ادبیات شفاهی آذربایجان» در آذربایجان‌غربی برگزار شد. 

به گزارش نای قلم، به منظور غنی سازی اطلاعات تاریخی و آشنایی با سنت‌ها و فرهنگ بومی، نشست ادبی «آشنایی با ادبیات شفاهی آذربایجان» با حضور محمدرضا اسماعیل‌زاده، کارشناس فرهنگ عامه و مدرس نشست؛ مصطفی قلیزاده علیار، دبیر محفل ادبی هاتف؛ سونیا حسن دایی، دکترای ادبیات؛ نسیم جوادی افشار، معاون فرهنگی موسسه آموزش عالی آیین کمال؛ علاقه مندان به تاریخ و ادبیات در سالن جلسات کتابخانه مرکزی آذربایجان‌غربی برگزار شد.

مصطفی قلیزاده علیار، دبیر محفل ادبی هاتف توضیحاتی پیرامون ادبیات شفاهی ارائه داد و گفت: ادبیات شفاهی، فولکلور یا فرهنگ توده مردم، در مقابل ادبیات رسمی و مکتوب قرار دارد و شامل بایاتی‌ها، ضرب المثل‌ها، چیستان ها، ترانه ها و ... با محوریت فرهنگ، آداب و رسوم اجتماعی، اخلاق، حماسی، مذهبی، سیاسی و ... است که سینه به سینه و نسل به نسل نقل شده است و نویسنده مشخص ندارد. 

وی ضمن تأکید بر لزوم حفظ و آموزش ادبیات شفاهی، تصریح کرد: ادبیات شفاهی در اقوام و زبان های مختلف وجود داشته است و در واقع، حکمت حقیقی و فلسفه زندگی در ادبیات شفاهی منعکس شده است. 

دبیر محفل ادبی هاتف، سخنان خود را با معرفی کتاب «بایاتیلار» اثر محمدعلی فرزانه، پایان داد.

محمدرضا اسماعیل‌زاده، کارشناس فرهنگ عامه و مدرس نشست، ضمن تأکید بر اینکه ادبیات شفاهی، نقش مهمی در حفظ فرهنگ، تاریخ و هویت جوامع ایفا می کند، به تعریف فرهنگ و فرهنگ عامه پرداخت و گفت: فرهنگ شامل شامل باورها، ارزش ها، رفتارها، آداب و رسوم اجتماعی و.... تمامی پدیده های فرهنگی در بین توده مردم است و شامل دو شاخه فرهنگ مادی و معنوی می باشد؛ شاخه مادی مواردی از قبیل غذا، بازی ها، لباس ها، جشنواره ها و.. و شاخه معنوی مواردی مانند باورها، ارزش ها، شوه زندگی و... را در برمی گیرد.

وی در ادامه، به بررسی فرهنگ عامه و فولکلور به عنوان میراث تمدن کهن و قدیمی، پرداخت و گفت: واژه فولکلور از سال 1846 میلادی رواج یافت و شامل اعمال، تجارب و رفتارهای جمعی و گروهی است و نقش مهمی در حفظ هویت فرهنگی، انسجام اجتماعی، سرگرمی اجتماعی دارد؛ از مهم ترین ویژگی‌های آن این است که علمی نیست و قابلیت استدلال منطقی ندارد.

وی تصریح کرد: ادبیات شفاهی در آذربایجان در سه دسته لیریک، اپیک و دراماتیک قابل بررسی هست؛ آثار دسته لیریک که معمولاً به نظم هستند و شامل اشعار، بایاتی ها، ماهنی‌ها و نغمه ها با محوریت فصول سال، مشاغل و حرفه‌ها، مراسم و آیین ها هستند، ادبیات شفاهی، راوی و نویسنده ندارد. 

وی ادامه داد: داستان ها، ضرب المثل ها و چیستان ها و... از دسته اپیک هستند که به نثر هستند و دراماتیک شامل بازی ها و ادبیات نمایشی می شود. 

وی در پایان به راهکارهای ارتقاء و حفظ فرهنگ عامه پرداخت و آموزش و آگاهی عمومی، حمایت از هنرمندان و خیرین این حوزه، توسعه جشنواره ها و رویدادهای فرهنگی، حفظ و ثبت میراث ناملموس فرهنگی، تولید محتوای دیجیتال فرهنگی، اجرای تورهای گردشگری و ... را از راهکارهای حفظ و ارتقا ادبیات شفاهی و فرهنگ عامه برشمرد.

شعرخوانی حاضرین و پرسش و پاسخ، بخش پایانی این نشست بود.

انتهای پیام/