اسماعیل زاده/ مطالبه در لغت به معنای طلب کردن و خواستن است، مطالبه گر فردی است آگاه که حق و حقوق انسانی، شهروندی و قانونی خود را  با روش‌های مختلف از کار فرما، دولت و یا حاکمیت طلب می کند.  

روش‌های مطالبه‌گری بیشتر مسالمت آمیز، مدنی و گاهی هم ممکن است همراه با تندروی و خشونت باشد.

در کشورهای آزاد و پیشرفته، مطالبه گری جزو حقوق قانونی و اساسی مردم است. افراد جمعیت ها انجمن ها و نهادهای صنفی و مدنی، حقِ داشتن تشکل، عضوگیری و فعالیت های علنی هستند اما در کشورهای استبدادی، اغلب حکومت ها سعی می کنند جلوی مطالبه گری و مطالبه گران را با توجیهات مختلف بگیرند و جامعه را راضی و عملکرد خود را با تبلیغات فریبنده خوب و رو به پیشرفت نشان دهند.

نشنیدن صدای اعتراض مطالبه گران و یا اهمیت ندادن به خواسته های به حق و قانونی آنها موجب انباشت مطالبات و خواسته های آنها می شود و گاهی این بی توجهی ها، بی اعتنایی ها و برخوردهای نادرست موجب اعتراضات گسترده و جنبش های مردمی و خسارت های فراوان می گردد.

مطالبه گری مثل همه پدیده های اجتماعی و فرهنگی نیازمند آگاهی، آموزش و یادگیری است تا در شخصیت افراد نهادینه شود.

مطالبه گر شهروندی آگاه است که با حق و حقوق خود آشناست و آن را با روش‌های درست، منطقی و قانونی طلب می کند و به حق و حقوق دیگران هم احترام می گذارد.

بیشتر مواقع مطالبه گری به دلیل حق و حقوق مشترک افراد، شکل جمعی یا گروهی و اجتماعی پیدا می کند و معمولاً به صورت تشکل های صنفی، اتحادیه ها و ... نمود عینی و سازمانی و رسمی پیدا می کند.

بهترین مکان برای آموزش و یادگیری مطالبه گری به ترتیب خانه، مدرسه و جامعه است.

اولیای خانه و مربیان مدرسه نقش مهمی در شکل گیری شخصیت کودکان دارند.

پرسشگری، نقادی، پاسخگویی، پرورش و تقویت حس مسئولیت پذیری کودکان می تواند آغاز خوبی برای مطالبه گری و مطالبه گران باشد. به شرطی که با برخوردهای مناسب و آگاهانه تقویت و حمایت شود. 

مطالبه گر، فردی است فعال (نه منفعل)، مسئولیت پذیر (نه مسئولیت گریز)، اجتماعی (نه منزوی)، ظلم ستیز (نه ظلم پذیر)، حق خواه (نه مطیع و بی اراده)،  دادخواه (نه بی تفاوت)، آزادی خواه (نه برده) و... به طور کلی مطالبه گر یک شهروند حقیقی است نه یک رعیت واقعی. پرورش چنین شخصیتی با اولیای آگاه، معلمانی فرهیخته، حرفه ای و جامعه ای باز و پیشرو زودتر به بار می نشیند.

نهادهای حکومت های بسته و دینی بیشتر به دنبال تربیت شرع وند هستند تا شهروند.

جامعه ای که مردم آن مطالبه گر نباشند هرگز رنگ آزادی، عدالت، پیشرفت و توسعه پایدار و واقعی را نخواهد دید.

مطالبه گر باشیم.

انتهای پیام/