عبدالسلام معروفی، رئیس هیات ورزش‌های ناشنوایان آذربایجان غربی در یادداشت زیر با اشاره به عمده مشکل ورزشکاران و قهرمانان ناشنوا و کم شنوای کشور در کنار موفقیت های چشمگیر آنها در میادین ورزشی از نبود شغل ثابت، عدم اجرایی شدن قانون جذب ٣ درصدی معلولان، عدم پرداخت جوایز ورزشکاران، اعتبارات ناچیز این حوزه و نبود سالن ها و امکانات زیرساخت ورزشی برای آنها انتقاد می کند.
فوتسالیست های زیر ٢١ سال ناشنوایان کشور بعد از ۴ اردوی فشرده و اعزام به مسابقات قهرمانی جهان در کشور مالزی و با برگزاری چندین رقابت سنگین و شایستگی تمام موفق شدند به مرحله نیمه نهایی و نهایتا فینال این دوره صعود کنند و در فینال مسابقات نیز با اقتدار تمام مقام قهرمانی جهان را از آن خود کردند و نشان دادند در اوج محرومیت و مظلومیت می توان جزو بهترین ها شد و ورزشکاران و قهرمانان ناشنوا و کم شنوای کشورمان با تلاش مجموعه فدراسیون ، کادر فنی، مربیان، هیات های استانی و از همه مهم تر تلاش و پشتکار خستگی ناپذیر و جوانمردانه خود ورزشکاران توانسته‌اند در عرصه های مختلف بدرخشند که کسب مقام قهرمانی فوتسال برگ زرین دیگری در پرونده افتخارات خانواده بزرگ ناشنوایان کشور است.
هنوز چند ماه از کسب عنوان سومی جهان کاروان المپیک ناشنوایان کشور نگذشته که المپیکی کاران موفق به کسب بیش از ۴٠ مدال رنگین طلا، نقره و برنز گردیده بودند و آخر سر هم توانستند برای اولین مقام سومی جهان را از آن خود کنند که در تاریخ ورزش کشور بی نظیر می باشد.
همه مخاطبین، خوانندگان و خود جامعه بزرگ ورزش کشور نیک می دانند کسب مقام سومی تیمی المپیک به عنوان بالاترین مقام و جایگاه ورزشی جهان به همین سادگی بدست نمی آید و آنهم برای جامعه کم برخورداری که در نهایت محرومیت و با کمترین بودجه و اعتبار راهی مسابقات جهانی می شوند که به عنوان مثال کل هزینه اعزام تیم ١٠٠ نفره ناشنوایان معادل یک اردوی چند روزه تیم های مطرح کشوری در آن سوی مرزها نیست و این مهم با لطف و کمک خدای متعال و تلاش و همراهی همگانی خود این مجموعه و یک برنامه ریزی اصولی امکانپذیر می شود که باید دست مریزاد و خداقوت گفت به همه افراد درگیر و خانواده بزرگ ورزش ناشنوایان کشور که با کمترین امکانات و اعتبارات و در نهایت گمنامی و بی توجهی به این مقام و جایگاه می رسند.
بسیاری از ورزشکاران و قهرمانان شنوای برخی از رشته ها با بهترین شرایط، امکانات و حمایت ها راهی مسابقات قهرمانی جهان می شوند که نمونه عینی این ادعا را بدون کسب نتیجه آنچنانی و عنوان ٢۶ می جهان در بین ٣٢ تیم می توان در حضور تیم ملی فوتبال به جام جهانی ٢٠٢٢ مشاهده کرد، این در حالی است که کاروان ناشنوایان کشورمان موفق به مقام سومی جهان در المپیک می شوند که هنوز بعد از چند ماه جایزه پسران با حداقل میزان اختصاصی پرداخت نشده است.
عمده مشکل ورزشکاران و قهرمانان ناشنوا و کم شنوا اشتغال و نبود شغل ثابت است و از دولت و مجلس انتظار می رود یکبار برای همیشه پرونده قانون جذب ٣ درصدی معلولان ، مدال آوران و قهرمانان این حوزه را به سرانجام برسانند و سازمان امور استخدامی، وزارتخانه های مربوطه و به تبع آن دستگاه های اجرایی استانی را مجاب به رعایت این قانون و جذب همه قهرمانان ملی بنمایند تا مجموعه فدراسیون و هیات های استانی بیشتر از این با مشکل بیکاری، اشتغال و معیشت آنها دست و پنجه نرم نکرده و درگیر حوزه ورزش و اختصاص امکانات ورزشی بشوند.
موضوع بعدی مجموعه بزرگ ناشنوایان اعتبارات ناچیز این حوزه با بیش از ١٧رشته ورزشی و بیشتر از فعالیت ١۵ فدراسیون کشوری است که باید در دستور دولت و مجلس قرار گیرد و پیشنهاد می شود کمیسیون ورزش مجلس و همچنین خود وزارت ورزش و در راس آن دولت با افزایش بودجه فدراسیون کمک کنند جامعه بزرگ ناشنوایان که در بهترین شرایط ورزشی و مقام آوری کشوری است بتواند سرپا بماند و فدراسیون و هیات های استانی به رسالت اصلی خود که همانا استعدادیابی و پرورش ورزشکاران در رشته ها و رده های مختلف سنی است، عمل کنند.
چالش و معضل دیگر این حوزه برابر کردن جوایز ورزشکاران و قهرمانان ناشنوا با شنوا و پرداخت بموقع آنهاست که انتظار می رود دولت و کمیته ملی المپیک در کنار افزایش جوایز ورزشکاران نسبت به پرداخت بموقع آن همت گمارد.
احداث سالن ها و امکانات زیرساخت ورزشی در استان های مختلف بصورت اختصاصی انتظار بعدی جامعه بزرگ ورزش ناشنوایان و کم شنوایان کشوری است که در حال حاضر بعلت نبود امکانات ورزشی در مناطق بشدت در عذاب بوده که به عنوان مثال برای اختصاص یک سالن باید دست نیاز بسوی سایر هیات ها دراز کرده و یا آن رشته ورزشی را تعطیل کنند که این مهم نیازمند توجه اساسی دولت و مجلس و شرکت مربوطه برای توسعه زیرساخت های ورزشی ناشنوایان و قشر کم برخوردار می باشد.
در کنار حمایت از این اقشار و توجه جدی به پیشکسوتان ورزش ناشنوایان و کم شنوایان ، پوشش بموقع اخبار و مسابقات قهرمانی کشوری و جهانی ناشنوایان و کم شنوایان در رسانه ها بخصوص رسانه ملی و توجه ویژه به این حوزه و دهها نکته ریز و درشت ؛ با توجه به عدم شغل بسیاری از ورزشکاران و قهرمانان، پرداخت حقوق ثابت به مدال آوران جهانی و ملی پیشنهاد و انتظار بعدی است که درخواست می شود در دستور کار متولیان امر قرار گیرد.
در پایان این انتظارات و پیشنهادات باید از زحمات جامعه بزرگ ورزش ناشنوایان کشور ، مجموعه فدراسیون و هیات های استانی تشکر کرد که با کمترین امکانات و اعتبارات توانسته اند کارنامه درخشان و ارزشمندی در حوزه ورزش قهرمانی استانی و کشوری و استانی ایفا کنند و کسانی که در هیات ورزش های ناشنوایان فعالیت می کنند برعکس بسیاری از مجموعه های دیگر ورزشی باید هم از نانشان بگذرند و هم از نامشان و این مهم نیازمند توجه بیشتر متولیان امر به این قشر می باشد.
دانشجوی دکتری تخصصی حقوق عمومی
انتهای پیام/